De geologische term voor een gebied dat niet hoger dan 200 meter boven zeeniveau ligt, is een laagland. Dit type landschap wordt gekenmerkt door vlakke tot licht glooiende terreinen en is vaak te vinden in kustgebieden en rivierdalen.
Laaglanden spelen een belangrijke rol in het ecosysteem en bieden een habitat voor diverse planten- en diersoorten. Door de vruchtbare grond zijn laaglanden vaak geschikt voor landbouw en veeteelt. Daarnaast zijn ze vaak dichtbevolkt vanwege de gunstige omstandigheden voor menselijke bewoning.
Hoewel laaglanden over het algemeen niet hoger zijn dan 200 meter boven zeeniveau, kunnen ze toch variëren in hoogte en reliëf. Sommige laaglanden zijn bijvoorbeeld moerassig of drassig, terwijl andere juist droog en geschikt voor landbouw zijn.
Al met al zijn laaglanden een belangrijk onderdeel van het geologische landschap en spelen ze een cruciale rol in zowel de natuur als de menselijke samenleving.